Harry is onze innerlijke criticus. Het stemmetje in je hoofd. Hij is vaak net even te strak afgesteld en staat 24/7 klaar om ons van ongezouten feedback te voorzien. Harry maakt het soms lastig om mild, laat staan lief, te zijn voor jezelf. Van jezelf houden is de basis voor een positief en gelukkig leven. Het vraagt een positief zelfbeeld en dito eigenwaarde. Precies de punten die het commentaar ondermijnt. De boodschappen die Harry jou influistert staan beter bekend als belemmerende overtuigen. Belemmerende overtuigingen zijn opvattingen over onszelf en anderen die ons feitelijk in de weg staan. Hoe sterker de overtuiging, hoe meer bewijs we lijken te vinden dat het klopt. En dat terwijl het overgrote deel van dit soort overtuigingen niet waar zijn. Waar ze vandaan komen? Belemmerende overtuigingen worden onbewust gevormd op basis van onze vroegere levenservaringen en onze interpretaties daarvan. En Harry blijft deze boodschappen herhalen.
Toch heeft Harry ook z'n goede kanten. Vroeger, way way back, ten tijde van onze voorouders (de jager-verzamelaars van zo'n 2.5 miljoen jaar geleden) had Harry een belangrijke funktie. Hij beschermde je bij gevaar. Stel je maar voor: jij bent daar als jager-verzamelaar rustig je besjes aan het verzamelen en ineens staat er een beer voor je neus. Geen tijd voor een rationele afweging in de trant van "Goh, zou het gevaarlijke beer zijn?" of "Misschien wil hij alleen maar spelen?". Dat overleefde je niet. Harry maakt split-second beslissingen: gevaar dus rennen/bevriezen/vechten. Het bekende fight/freeze/flight mechanisme. En dan is Harry toch maar weer verdraaid handig.
Maar even terug naar nu. In ons straatbeeld valt het over het algemeen nogal mee met levensbedreigende situaties. Maar omdat Harry niet is mee-geevolueerd doet hij nog steeds dezelfde job als voorheen. Daarmee 'beschermt' hij ons ook tegen verandering. Vooral wanneer we het spannend maken voor onszelf bij groei en ontwikkeling. De stemmetjes nemen het over en beschermen ons tegen het 'gevaar' van onzekerheid. De status quo is tenslotte zo'n lekker warm badje, of niet?
Vraag je je inmiddels af waarom mijn stemmetje Harry heet? Het is een simpel trucje. Door jouw stemmetje een naam te geven creëer je wat afstand tussen jezelf en de boodschappen die Harry je voorschotelt. Hoe ga je jouw Harry noemen?
Dus wil je aan de slag met groei en ontwikkeling of je grenzen opzoeken, dan kom je Harry onherroepelijk tegen. Gelukkig is Harry te temmen. Een goed begin is het opschrijven van alles wat Harry je verteld. Leer jouw belemmerende overtuigingen kennen. Betrap je jezelf op een boodschap van hem/haar? Vervang deze dan door een positieve tegenhanger en spreek deze uit. Niet op een bitchy manier, want hij bedoeld het niet altijd slecht. Overtuig jezelf. Klinkt gek, maar werkt wel. Op deze manier werk je aan jouw eigenwaarde en zelfvertrouwen.
In onze Career Design Experience heeft Martine (deelnemer uit de eerste training) Harry haarfijn uitgelegd. Check haar video. Bedankt @Martine!